ஏழு எட்டு மாதங்கள் உருண்டோடிவிட்டது. நீண்ட நெடிய அயர்வான கால கட்டங்கள். புலம் பெயர்ந்து, உயிர் இழந்த வலி உணர்ந்த நாட்கள். உள்ளுர், வெளியூர், வெளி-நாடு என்று நிறைய பயணங்கள். அயர்ச்சியும், அழுகைகளும் போக சொச்சமாய் மகிழ்ச்சி மிச்சம். ஜயகாந்தனின் திரையுலக அனுபவங்கள், சிலமுறை படித்த சுஜாதாவின் கணைழாளியின் கடைசிப்பக்கங்கள், தேவனின் சிறுகதைத்தொகுப்பு என்று சில புத்தகங்கள் மட்டுமே படித்ததாய் ஞாபகம். தயாளு அம்மாளின் தங்கை பேத்தி கடைத்திறப்பு விழா போன்ற நேரத்தை விழுங்கும் வெட்டிச்செய்திகளுக்கு இடையே எனது வேலை சம்பந்தமாய் சில அறிந்தது ஆறுதல். சென்ற இடங்களும், சந்தித்த மனிதர்களும் என்றுமே புதியன. அவை பற்றிய பதிவுகள், எண்ணங்கள் தொடர்ச்சியாய் தொடரும் இனி...

கடந்த ஒரு மாதத்திற்கு மேலான காலத்தை அலுவலக வேலை பளுவும், குடும்ப சுமையும் சுவீகரித்துக்கொண்டு விட்டதால், மெயில் பார்ப்பது என்பதை தாண்டி எதையும் செய்ய தோன்றவில்லை. கொலம்பஸ் நாள் சேர்த்த தொடர் விடுமுறை நாட்களில், ஆயாசமாய் உட்கார்ந்து படிக்க நினைத்த விஷயங்களை படிக்கவும் நெட்டில் மேயவும் முடிந்தது. வலை தளங்களில் கடந்த நாட்களில் அதிகம் அடிபட்டது நோபல் பரிசு வெங்கடராமனனும், அமைதியான ஒபாமாவும்தான்.

வேதியியல் பற்றிய ஒரு அறிவும் நமக்கு இல்லை என்பதாலும், அதில் அறிவு அதிகம் உள்ளவர்கள் அதிகம் விமர்ச்சிக்காததாலும் அவர் பரிசுக்கு தகுதி உள்ளவராகவே அறியப்படுகிறார். ஒன்பது மாதங்கள் அமைதியாய் இருந்ததற்க்காய் ஒபாமாவிற்கு அமைதிக்கான நோபல் பரிசு கொடுத்துவிட்டார்கள் போலிருக்கிறது. நோபல் பரிசு குழுத்தலைவர் ஒபாமாவின் அமைதிக்கான முயற்சியை ஊக்கப்படுத்தத்தான் இந்தப்பரிசு என்றிருக்கிறார். நோபலின் உயில் படி ஒரு துறையில் முன்னோடியாய் செயல் பட்டவர்களுக்கே பரிசு தரமுடியும் என்ற நிருபர்களின் கேள்விக்கு பதில் அவரிடமிருந்து பதில் கிடைக்கவில்லை.

காந்திக்கு பரிசு இல்லை ஒதுக்கியவர்கள் ஒபாமாவிற்கு பரிசு கொடுத்து கிட்டத்தட்ட நோபல் பரிசை நம்மூர் கலைமாமணி விருது ரேஞ்சுக்கு கொண்டுவந்து விட்டார்கள். இதை எழுதும் பொழுது அனாவசியமாய் நடிகர் விவேக் பத்மஸ்ரீ வாங்கியது வேறு நினைவுக்கு வந்து தொலைக்கிறது. வீதிக்கு வந்தபின் விமர்ச்சனத்திற்க்கு தப்பமுடியாது என்று ஜெயகாந்தன் சொல்லியது போல், ஒபாமா தவிர அல்கொய்தாவில் உள்ள குப்பனுக்கோ, சுப்பனுக்கோ அமைதிக்கான நோபல் பரிசு கொடுத்திருந்தாலும் கூட இவ்வளவு விமர்ச்சனம் எழுந்திருக்காது.

விருப்பு, வேறுப்பு, அரசியல் எங்குதான் இல்லை. எல்லா பீயும் நாறும் என்பதே நிதர்சனம்

தமிழ்ப்படுத்தாத ஆல்பிரட் நோபலின் உயில் கீழே
" The whole of my remaining realizable estate shall be dealt with in the following way:

The capital shall be invested by my executors in safe securities and shall constitute a fund, the interest on which shall be annually distributed in the form of prizes to those who, during the preceding year, shall have conferred the greatest benefit on mankind. The said interest shall be divided into five equal parts, which shall be apportioned as follows:

one part to the person who shall have made the most important discovery or invention within the field of physics; one part to the person who shall have made the most important chemical discovery or improvement; one part to the person who shall have made the most important discovery within the domain of physiology or medicine; one part to the person who shall have produced in the field of literature the most outstanding work of an idealistic tendency; and one part to the person who shall have done the most or the best work for fraternity among nations, for the abolition or reduction of standing armies and for the holding and promotion of peace congresses.

The prizes for physics and chemistry shall be awarded by the Swedish Academy of Sciences; that for physiological or medical works by Karolinska Institutet in Stockholm; that for literature by the Academy in Stockholm; and that for champions of peace by a committee of five persons to be elected by the Norwegian Storting. It is my expressed wish that in awarding the prizes no consideration whatever shall be given to the nationality of the candidates, so that the most worthy shall receive the prize, whether he be Scandinavian or not. " —Alfred Nobel, Alfred Nobel's Will.

தாய் மண்ணே வணக்கம் என்று வணக்கம் போடாதது ஒன்றுதான் குறை. சென்னை வெயிலிருந்து தப்பி வந்து முன்று வாரம் ஓடியேவிட்டது. இன்றும் வெயில் வராதா என்று ஆயாசமும், தவிப்பும் வந்த ஒரிரு நாட்களிலேயே வந்துவிட்டது இங்கு. எதுதான் வேண்டும்? எதில்தான் திருப்தி அடையும் மனம்?

ஆச்சரியமாய் இருக்கிறது. ஊருக்கு போகப்போகிறோம் என்ற மன மகிழ்ச்சியும், குறுக்குறுப்பும், தவிப்பும் வரவே இல்லை எனக்கு. நண்பர்கள், உறவுகள் ஒட்டுதல்கள் மெலிதாகிப்போனது காரணமாய் இருக்கலாம். நேரமின்மையும் ஒரு காரணமாய் இருக்கலாம். கிடைத்த எட்டு நாட்களில் பயணமே இரண்டு நாட்களை விழுங்கிவிட்டது. சில நாட்களுக்கு முன் Ballistic missile defence system என்பது பற்றி படிக்க நேர்ந்தது. விடுக்கப்பட்ட எவுகணை, தோட்டாவை அதைக்காட்டிலும் வேகமாய் சென்று அழிக்கும் முறை. அந்த மாதிரி பயணிகள் வேகமாய் செல்ல ஏதேனும் சௌகரியங்கள் வரும் காலத்தில் வரலாம்.

முன்பெல்லாம் சென்னையிலிருந்து கோவை செல்ல டிக்கெட் வாங்கிவிட்டு, நாள் நெருங்க நெருங்க தவிப்பாய் தவிப்பேன். டிக்கெட் இல்லாமல் unreserved ல் வியர்த்து ஒழுகி, அடிதடி போட்டு, தூக்கம் தொலைத்து, அழுக்காக வீடு போய் சேர, எப்போதடா வார இறுதி நாள் வரும் என்று நாயாய் காத்துக்கிடப்பேன். கிளம்பும் முன், பார்ப்பவர் எல்லோரிடமும், ஊருக்கு போகிறேன் ஊருக்கு போகிறேன் என்று சொல்லுவேன். கோயமுத்தூர் போறத்துக்கு ஏதோ அமெரிக்கா போறாமாதிரி சொல்லிட்டு திரியரான் என்று நண்பர்கள் கிண்டல் அடிப்பார்கள். களிப்பாய் களித்த கடந்த நாட்கள் எல்லாம் கோவையில்தான் என்பதான ஊர் பாசம். உண்மை என்னவென்றால், மனித மனம் எப்பொழுதும் கடந்த காலத்தை, நிகழ் காலத்தை விட இனிமையானதாகவே நினைக்கிறது. அப்பொழுதும், அஞ்சுக்கும் பத்துக்கும் அல்லல் பட்டுக்கொண்டிருந்தோம் என்பதுதான் உண்மை.

ஒன்று மட்டும் நிதர்சனம். தெருத்தெருவாய் சுற்றித்திரிந்து, பட்டமும், பம்பரமும், கிடைத்த சந்தில் கிரிக்கெட்டுமாய் நான் (நாம்?) கழித்த காலங்கள் கண்டிப்பாய் என் மகனுக்கு, கிடைக்காது. உலகை வெளியே தேடிய காலம் போய், அறைக்குள் உலகை அழைக்கும் காலத்தில் அவர்கள் இருக்கிறார்கள். உறவுகள் சூழ்ந்த வாழ்க்கை என்பது ஓடியே போய் உறவுகள். புருஷன், பெண்டாட்டி, பிள்ளையாய் சுருங்கிவிட்டது. இது பாட்டிடா, இது தாத்தாடா, என்று அறிமுகப்படுத்துவதை என்னவென்று சொல்ல? Hi...hi...bye..bye உறவுகள். கண்ணாயில் விழுந்த கீறலாய் நீ சௌக்கியமா? நான் சௌக்கியம் என்பதாய் முடிந்து விட்டது. பல சமயங்களில் நான் சௌக்கியம் என்பதை கூட முழுமையாய் வெளிப்படுத்த முடிவதில்லை. 

அசட்டு ஆங்கில வார்த்தைகள், computer game,  You tube ல் படங்கள் என்று விளையாடும் என் இரண்டரை வயது மகனின் செய்கைகளை பார்த்து பெருமைப்பட என்ன இருக்கிறது? அவன் இழந்த நம் காலங்களை நினைத்து மனச்சுமையுடன் இந்த தகப்பனால். பின்னாளில் நிச்சயமாய் அவனால் ஈன்ற பொழுதினினும் பெரிதுவக்கலாம். சுற்றி விளையாடிய காலம் போய் நாலு சுவற்றுக்குள் விளையாடும் காலம். காலம்...காலம்...காலம்தான் கடவுள்

பனி விழும் மலர் வனம்!!! 10-ஜனவரி-09 நாளின், பொன்பனி மாலை பொழுது இது. தூர நின்று பார்த்தல் சுகம். சூடான காபியும் கொரிக்க ஏதாவது, கூட பனி விழும் மலர் வனம், இது ஒரு பொன் மாலை பொழுது என்று இளையராஜா + SPB + வைரமுத்து பாட்டும் இருந்தால் சுகமோ சுகம் பரம சுகம்.

(யார்ரா இவன் காபியும்..பாட்டும்னு...சரக்கும் முருக்கும் தான் சரியான காம்பினேஷன்னு கூட புரியலையேனு...யாருப்பா கத்தறது!!!)

என்ன, கால நிலை கட்டுப்பாட்டினால் நம்மூர் மாதிரி சட்டையை கழட்டி வீசி விட்டு கையை தூக்கி சொரிந்து கொண்டே சுதந்திரமாய் சுற்றி வந்து சுகப்பட முடியாது.

தூர நின்று பார்த்தால் எல்லாம் சுகமே. உள் இரங்கினால்தான் வரும் நடுக்கமும் கலக்கமும்.

Very much shocked as like every one, to hear about the Sathyam collapse. Really I could not even believe many things, how it has been happen!!!

Every one refers it is like a Enron scandal in US. I am not agreeing with that. The Indian economic policies, business mode, corporate culture etc., all differs from US. May be they are dealing with US and Europe clients. But commonly our folks are self conscious and believing almighty. I am saying in a common perspective the critic is always apart. I desire to share below few things.

Many had suspected that Ramalinga Raju and family were heavily leveraged at a personal level, stuck in property and thus needed a bail-out. Nobody, however, I think suspected that Satyam itself was a fraud, with no cash and a non-existent margin structure. Raju’s letter implies that the company is basically unprofitable at a net level, and made no money over the last few years. How can Satyam, with 50,000 employees and global scale, make no money at all, when even mid-tier mediocre IT companies make atleast 10 per cent operating margins? How can this fraud be going on for years? How can the auditors not have confirmed cash balances, and that too of Rs 5,000 crore? Cash is supposed to be real, profit an accounting fiction, but here the cash itself was fraudulent

I still find it difficult to believe that Satyam actually makes no money, even though the revenues, clients and employees are real. How is it that a company with a scale of 50,000 employees, which pays employees industry standard wages and has billing rates comparable to industry standards, makes no money when TCS, Infosys and Wipro make 25-30 per cent operating margins? Even mid-tier companies with only 5,000 employees make 10-15 per cent margins. If Satyam really makes no money, what accounts for the margin leakage? Where are its costs out of line? Is money being sucked out of the company? Was Raju really willing to shortchange himself and family to bail out a company in which he had no more then an 8 per cent stake (as he claims he wanted to do by merging Maytas)?

Similar way of corporate Intentional deception, I read recently that “Pramid Sai Meera” case. Even I have expressed my wonder with few of my friends that, how the people come up with new ideas to do cheating

The CA institute has to tighten standards and move against proven incompetence. The only way to win back people/ investor confidence is for justice to be done quickly and the punishment be severe enough to instill fear and disincentives corporate fraud. In the case of Enron both the company and its auditors (Arthur Anderson) went out of business. I am just providing below the Enron and PriceWaterCooper links. Have a look.

Related to this I read few news that, “Ramalinga Raju website sinks without trace. Almost” and resume updation in Naukri / Monster by Sathyam employees. Last couple of days the updation rate gone upto 15000 resumes per day and out of five one is Sathyam employee!!!.

Folks… Trust, we pray the things will straight soon and good things will happen our Sathyam friends/people.

http://en.wikipedia.org/wiki/PriceWaterhouse_Coopers
http://en.wikipedia.org/wiki/Enron_scandal